Preekverslag zondag 23 juli

De preek van gistermorgen was een vervolg op die van vorige week. De tekst voor de preek was 1 Koningen 17:2-24. Daarbij lazen we Lukas 4:14-30.

Inleiding
Wij lezen de Bijbel vaak met de vraag 'Wat heb ik er nu aan?' in het achterhoofd. Wat kunnen wij er in deze tijd mee? Dit is echt een vraag van deze tijd en is in principe ook niet verkeerd. Maar we krijgen pas de juiste kijk op deze geschiedenis als we kijken naar Jezus. Hij betrekt deze geschiedenis op Zichzelf, en daarmee op Zijn regering, ook vandaag.
In goede en kwade dagen mogen we leven onder de regering van Christus, zodat uiteindelijk alles toch goed komt.
In deze geschiedenis van Elia krijgen we zicht op de 'sleutel op de welvaart': d.w.z. de belofte van God vasthouden. De welvaart heeft alles te maken met Gods Koninkrijk. In deze geschiedenis laat God een 'eiland van welvaart' zien, daar waar Elia is. Nu gaat het niet om Elia zelf, maar om het feit dat hij Gods Woord bedient. Hij brengt het evangelie. Vandaag gaat het dus om Jezus: waar Hij is, daar is de welvaart van het Koninkrijk.

Thema
De HERE demonstreert buiten Israël de sleutel van de welvaart in de woorddienst van Elia.

Bescherming
De HERE gebruikt de hongersnood om het volk tot bekering te brengen. Het volk dat verbondsvolk is. Dat houdt niet in dat het volk allemaal regels moet opvolgen, het gaat erom dat het volk een band heeft met de HERE. Maar het volk wil van God niet weten, het gaat zijn eigen weg. Daarom is er sprake van hongersnood.
God belooft Elia in deze situatie bescherming en onderhoud. Elia moet onderduiken. Het gaat hier niet in de eerste plaats om Elia, maar om bescherming van het Woord. Het Woord van de HERE moet blijven klinken. De oproep tot bekering. Daar waar het Woord is, daar waar het Koninkrijk is, daar is ook de welvaart van dat Koninkrijk.
Vandaag regeert Christus. Hij vergadert Zich een volk. Hij bewaart Zijn Woord, het Evangelie. Denk aan de vrouw (gemeente) uit Openbaring 12, die wordt beschermd en verzorgd in de woestijn. De roep tot bekering klinkt nog.

Effectief
Sarefat in Sidon is het gebied van de Baäl. Dat is de god van de welvaart, van de vruchtbaarheid. Juist daar demonstreert God wie Hij is. Elia ontmoet een weduwe die bezig is met de voorbereidingen van haar 'galgenmaal'. Dat is de situatie, en in die situatie vraagt Elia: geef mij eerst! Dat vraagt geloof. Ook wij moeten vertrouwen. Je mag rekenen op Gods hulp als je bij Hem schuilt. Jezus wijst erop dat het beschamend is voor Israël dat dit buiten Israël gebeurt.

Sterker dan de dood
Baäl is de god van de vruchtbaarheid, maar ook van dood en leven. Deze god sterft elk jaar en moet weer uit de dood opstaan. Maar hier toont de HERE dat Hij macht heeft over dood en leven.
Deze tekst kunnen we niet gebruiken bij een concreet sterfgeval. Het gaat hier namelijk om het Woord. De weduwe wordt door de opwekking van haar zoon uit de dood namelijk bevestigd: 'Nu weet ik dat u door God gezonden bent en dat u werkelijk namens de HEER spreekt.' Ze weet nu dat Elia een man Gods is en dat hij het Woord van de HERE spreekt. Daar gaat het hier om. Het gaat om het vaste Woord, waar wij ons aan mogen vastklampen.
Vandaag geldt de belofte dat wij een doortocht hebben naar het volle leven, dwars door alles heen. We hebben hoop. Door Christus die dood geweest en weer is opgestaan.