Ik heb u bij uw naam geroepen, gij zijt Mijn

Dat staat op de doopkaart die we hebben gekregen na afloop van de dienst waarin ons jongste zoontje werd gedoopt. Dit komt uit Jesaja 43:1 waar staat:

Maar nu, zo zegt de HERE, uw Schepper, o Jakob, en uw Formeerder, o Israël: Vrees niet, want Ik heb u verlost, Ik heb u bij uw naam geroepen, gij zijt Mijn.

Wat een geweldige God hebben we toch! Hij roept ons bij onze naam en verbindt Zijn Naam aan die van ons. We mogen - alleen uit genade - bij Hem horen!

En wat een rust geeft dat ook: God komt naar ons toe!
Wij hoeven niet eerst naar Hem op zoek te gaan;
Nee, Hij zoekt ons!
Wij hoeven niet eerst bij Hem aan te kloppen;
Nee, Hij klopt op de deur van ons hart!
Wij hoeven ons niet af te vragen of we wel naar Hem toe mogen gaan;
Nee, Hij staat al op de uitkijk!
Wij hoeven niet eerst iets te doen;
Nee, Hij heeft alles al volbracht!

En zo is de doop van zo'n klein, totaal afhankelijk mensje zoiets geweldigs: alle eer gaat naar God!

Tja, gisteren kwam het er niet van om even snel een verslagje te geven van de doop, maar een dagje later dan toch alsnog:

Het was gistermorgen een mooie, feestelijke dienst. We zongen Psalmen voor Nu 121 bij de doop, 2 coupletten voor en 2 coupletten na de doopbediening. Bijzondere psalm voor ons: ook onze trouwtekst komt eruit. We zongen hem, omdat we vers 5 uit die psalm ook op de geboortekaart hadden gezet:

De HEER is je bewaarder,
De HEER is je schaduw aan je rechterhand.

Bijzonder was verder ook, dat ons zoontje samen met zijn nichtje gedoopt mocht worden.

Bijzondere preek ook, over de vraag waar ons hart nu ligt: hier bij allerlei aardse zaken, of in de hemel waar Jezus is? Verwachten wij wel werkelijk onze Redder Jezus Christus terug uit de hemel? De preek ging over Filippenzen 3:20-21 (NBV):

Maar wij hebben ons burgerrecht in de hemel, en van daar verwachten wij onze redder, de Heer Jezus Christus. Met de kracht waarmee hij in staat is alles aan zich te onderwerpen, zal hij ons armzalig lichaam gelijk maken aan zijn verheerlijkt lichaam.

Wij zijn nu al burgers van de hemel! Beseffen we dat wel? Het gaat niet om hier en nu. We zijn op weg naar huis! Waar ligt onze schat? Op aarde? Of verlangen we naar onze Schat in de hemel, Jezus Christus? Best confronterend. Zeker ook als je bedenkt dat ons zoontje nog maar aan het begin van zijn kleine leventje staat. Dat leven is maar een streepje op de eeuwigheid. Om dat te zien zijn wel ogen van geloof nodig!