'Verlangen naar een krachtige, enthousiaste kerk'

Nog even een link naar het artikel van Hans van Benthem en Klaas de Vries dat afgelopen zaterdag in het ND stond, waarin ze reageren op het artikel 'Bijbelse gaven gelden ook nu' van Dick Westerkamp. In hun artikel gaan Van Benthum en De Vries in op de manier van Bijbel-lezen van Dick Westerkamp. Hoe lees je de Bijbel? Die vraag stelde ik zelf ook al in mijn eerdere posting over dat artikel.

Van Benthum en De Vries ontkennen niet dat wonderen en tekenen ook nu nog kunnen voorkomen; tegelijk benadrukken ze het unieke van Christus en de apostelen. Ik kan me daar goed in vinden, hoewel ik daar wel wat vragen bij heb:

1. In het NT doen ook mensen in de naaste kring van de apostelen wonderen en tekenen en krachten, zoals Stefanus en Filippus. Dit noemen Van Benthum en De Vries ook. Wat betekent dat, hoe moeten we dat zien?
2. Efeze 2:20 heeft het over 'het fundament van de apostelen en profeten, terwijl Jezus Christus Zelf hoeksteen is'. Dat geeft dus inderdaad de unieke positie van de apostelen aan. Maar er wordt ook gesproken over profeten. Wie zijn dat precies? En wat is hún relatie met wonderen en tekenen?
3. Van Benthum en De Vries hebben het over de 12 apostelen, maar er waren er toch meer in het NT? Paulus en Barnabas in ieder geval. Wat wil dat zeggen?
   

Ten slotte zou ik graag een toelichting willen op het volgende:

Bovendien ontwikkelt zich naast de bron van de Schrift een tweede openbaringsbron: het zgn. concrete spreken van God. Op deze essentiële punten gaan de wegen van gereformeerde en charismatische christenen uiteen (vgl. bijv. NGB art. 2-7).

Wat wordt hier precies bedoeld met 'het zgn. concrete spreken van God'? Dromen, ingevingen, Gods stem horen? Hoe moeten we de NGB op dit punt interpreteren?