Opdat uw blijdschap vervuld worde

Is het je wel eens opgevallen hoe vaak het in de Bijbel gaat over blijdschap en vreugde? Ja, dat het een verlangen van Jezus zelf was dat zijn blijdschap in ons zou blijven?

Vanmorgen las ik uit het boekje Blijf in Christus van Andrew Murray hoofdstuk 25 dat de titel heeft: Opdat uw blijdschap vervuld worde. Dit hele boekje gaat over het blijven in Christus op basis van Johannes 15:1-11, waar het gaat over de Ware Wijnstok. In hoofdstuk 25 gaat het dan om vers 11, dat in de Statenvertaling als volgt luidt:

Deze dingen heb Ik tot u gesproken, opdat Mijn blijdschap in u blijve, en uw blijdschap vervuld worde. (Johannes 15:11 SV)

Bij het lezen van dit hoofdstukje troffen mij de volgende opmerkingen van Andrew Murray, die ik graag met jullie wil delen:

Evenals overal op aarde vrolijkheid verbonden is met de wijnstok en zijn vruchten, zo is vreugde een essentiële trek van het leven van de gelovige die volkomen in Christus, de hemelse wijnstok woont.

Er is geen bewijs van de realiteit van Gods liefde en zegen die Hij schenkt, waarvan de mensen zo spoedig de kracht voelen, als wanneer de vreugde van God alle beproevingen van het leven overwint. En voor het welzijn van de christen zelf is blijdschap al even onmisbaar: de vreugde van de Here is zijn kracht.

Vervolgens gaat hij dieper in op de tekst uit Johannes 15:11:

Laten wij luisteren naar wat de Heiland zegt over de blijdschap van het wonen in Hem. Hij belooft ons zijn eigen blijdschap: 'Mijn blijdschap'. (...) dit [is] de blijdschap van zijn opstandingsleven. (...) 'Ik zal u wederzien, en uw hart zal zich verblijden en niemand ontneemt u uw blijdschap' (Joh. 16:22). Niet eerder dan bij de glorievolle opstanding begon de macht van het leven dat nimmer verandert, en pas in de opstanding kon de nimmer eindigende vreugde beginnen. Hiermee werd het woord vervuld: 'Daarom heeft uw God uw gezalfd met vreugdeolie boven uw metgezellen' (Ps. 45:8). Jezus' kroondag was de dag waarin zijn hart zich verblijdde. Die blijdschap van Hem was de blijdschap van het werk ten volle en voor altijd volbracht, de vreugde van de herkregen plaats aan het hart van de Vader, en de vreugde van de geredde zielen. Dit zijn de elementen van zijn blijdschap; hiervan maakt het blijven in Hem ons deelgenoten.

En vervolgens spreekt Hij van deze blijdschap als blijvend - een blijdschap die nooit zal ophouden of ook maar voor een ogenblik onderbroken zal worden: 'opdat mijn blijdschap in u blijve'. 'Niemand zal uw blijdschap van u nemen'.

[Paulus] verstond de paradox van het christelijk leven als de kombinatie, op een en hetzelfde moment, van al de bitterheid van de aarde en al de vreugde van de hemel. 'Als bedroefd, maar altijd blijde' (2 Cor 6:10).

Er is maar één voorwaarde: de tegenwoordigheid van Jezus: 'Ik zal u wederzien en uw hart zal zich verblijden en niemand ontneemt u uw blijdschap' (Joh. 16:22).

En deze blijdschap die in ons blijft, wil Hij vol hebben. In de laatste nacht sprak onze Heiland drie keer over de vervulde blijdschap.

Naast de tekst uit Johannes 15:11 wordt de vervulde blijdschap verbonden aan het verhoorde gebed: 'Bidt en gij zult ontvangen, opdat uw blijdschap vervuld zij' (Joh. 16:24). Vervolgens noemt Jezus dit ook het hogepriesterlijk gebed uit Johannes 17: 'Ik spreek dit opdat zij ten volle mijn blijdschap in zichzelf mogen hebben' (Joh. 17:13).

Aan het eind van de gelijkenis van de Wijnstok voegt Hij er deze waardevolle woorden aan toe: 'Deze dingen heb Ik tot u gesproken, opdat mijn blijdschap in u blijve, en uw blijdschap vervuld worde'. Maak aanspraak op de blijdschap als deel van het rankleven - niet het eerste of belangrijkste deel, maar als het heerlijke bewijs van de toereikendheid van Christus om ieder behoefte van de ziel te bevredigen. Wees gelukkig. Kweek blijdschap.

Het is onmogelijk Hem geheel en van harte te ontvangen en zijn blijdschap niet eveneens te krijgen. Daarom: 'Verblijd u in de Here te allen tijde; wederom zeg ik u: verblijd u'.