Wat voor een kerk wil jij?

Wees eens eerlijk - en dat geldt ook voor mezelf - en geef eens antwoord op deze vraag:

"Wat zou jij graag anders zien in de kerk?"

Laat ik zelf eens een voorzetje doen: meer muziekinstrumenten, meer inzet van anderen dan alleen de dominee tijdens de dienst, meer warmte, meer radicaliteit, meer omzien naar elkaar, meer getuigenissen, meer ruimte voor elkaars geloofsbeleving. En deze lijst kan ik nog wel langer maken.

Dit zijn best wel dingen waar ik naar kan verlangen. Maar het is wel goed om hier niet in te blijven steken. Daar kwam ik gisteren heel duidelijk achter toen ik aan het lezen was in het boekje Counted Righteous in Christ van John Piper. In dit boek verdedigt John Piper de leer over de gerechtigheid van Christus die ons wordt toegerekend. In het eerste hoofdstuk laat hij zien waarom dit leerstuk zo belangrijk is.

Op een gegeven moment stelt hij de volgende vraag:

If I want to see churches planted out from our church and others, why invest so much time and energy in defending and explaining the historic Protestant vision of justification as the imputation of Christ’s righteousness?

(Als ik graag zie dat er vanuit onze en andere kerken, nieuwe kerken worden geplant, waarom dan zoveel tijd en energie investeren in het het verdedigen en uitleggen van de historische protestantse visie van de rechtvaardiging als de toerekening van Christus' gerechtigheid?)

En dan antwoordt hij:

I think we have enough churches being planted by means of music, drama, creative scheduling, sprightly narrative, and marketing savvy. And there are too few that are God-centered, truth-treasuring, Bible-saturated, Christ-exalting, cross-focused, Spirit-dependent, prayer-soaked, soul-winning, justice-pursuing congregations with a wartime mindset ready to lay down their lives for the salvation of the nations and the neighborhoods. There is a blood-earnest joy that sustains a church like this, and it comes only by embracing Christ-crucified as our righteousness. (cursivering door mij)

Die geweldige zin zal ik nog eens herhalen en dan in het Nederlands voor zover me dat lukt:

Er zijn te weinig [kerken] die God-gerichte, waarheid-koesterende, Bijbel-verzadigde, Christus-verheerlijkende, kruis-gefocuste, Geest-afhankelijke, gebed-doordrenkte, zielen-winnende, rechtvaardiging-nastrevende gemeenschappen zijn, met een strijdvaardige gezindheid, bereid om hun levens af te leggen voor de redding van de naties en de buurten. Het is een bloed-serieuze vreugde die een kerk als deze draagt, en die [vreugde] komt slechts door Christus te omhelzen als onze gerechtigheid.

Dit raakt me diep. Hier gaat het echt om. Dit is wat God vraagt van ons als kerk. Ik besef dat ik hierin enorm tekort schiet. Wat heb ik over voor de "redding van de naties"?

Waar gaan onze discussies uiteindelijk toch over?