Stil

Gisteravond waren we met een aantal mensen samen om te bidden, te danken en Bijbel te lezen. We lazen in verband met de lijdenstijd uit Matteüs 26:59-66 waar het gaat over Jezus die wordt verhoord door de hogepriesters en het Sanhedrin en stonden speciaal stil bij vers 63 waar staat:

Maar Jezus bleef zwijgen.

We hadden het er met elkaar over hoe verbazingwekkend het eigenlijk is dat Jezus bleef zwijgen en zichzelf niet ging verdedigen, iets wat Hij makkelijk had kunnen doen.

We lazen vervolgens ook Jesaja 53 waar dit zwijgen ook wordt genoemd:

1 Wie kan geloven wat wij hebben gehoord?
Aan wie is de macht van de HEER geopenbaard?
2 Als een loot schoot hij op onder Gods ogen,
als een wortel die uitloopt in dorre grond.
Onopvallend was zijn uiterlijk,
hij miste iedere schoonheid,
zijn aanblik kon ons niet bekoren.
3 Hij werd veracht, door mensen gemeden,
hij was een man die het lijden kende
en met ziekte vertrouwd was,
een man die zijn gelaat voor ons verborg,
veracht, door ons verguisd en geminacht.
4 Maar hij was het die onze ziekten droeg,
die ons lijden op zich nam.
Wij echter zagen hem als een verstoteling,
door God geslagen en vernederd.
5 Om onze zonden werd hij doorboord,
om onze wandaden gebroken.
Voor ons welzijn werd hij getuchtigd,
zijn striemen brachten ons genezing.
6 Wij dwaalden rond als schapen,
ieder zocht zijn eigen weg;
maar de wandaden van ons allen
liet de HEER op hem neerkomen.
7 Hij werd mishandeld, maar verzette zich niet
en deed zijn mond niet open.
Als een schaap dat naar de slacht wordt geleid,
als een ooi die stil is bij haar scheerders
deed hij zijn mond niet open.
8 Door een onrechtvaardig vonnis werd hij weggenomen.
Wie van zijn tijdgenoten heeft er oog voor gehad?
Hij werd verbannen uit het land der levenden,
om de zonden van mijn volk werd hij geslagen.
9 Hij kreeg een graf bij misdadigers,
zijn laatste rustplaats was bij de rijken;
toch had hij nooit enig onrecht begaan,
nooit bedrieglijke taal gesproken.
10 Maar de HEER wilde hem breken, hij maakte hem ziek.
Hij offerde zijn leven voor hun schuld,
om zijn nageslacht te zien en lang te leven.
En door zijn toedoen slaagde wat de HEER wilde.
11 Na het lijden dat hij moest doorstaan,
zag hij het licht
en werd met kennis verzadigd.

Mijn rechtvaardige dienaar verschaft velen recht,
hij neemt hun wandaden op zich.
12 Daarom ken ik hem een plaats toe onder velen
en zal hij met machtigen delen in de buit,
omdat hij zijn leven prijsgaf aan de dood
en zich tot de zondaars liet rekenen.
Hij droeg echter de schuld van velen
en nam het voor zondaars op.

We waren diep onder de indruk:
Jezus deed zijn mond niet open, Hij ging niet in de verdediging.
Jezus is het Lam Gods, Hij onderging dit alles om zijn leven te offeren.
Maar we beseften ook:
Het was de HEER die Hem wilde breken, het was de HEER die Hem ziek maakte.
We proefden hoe ernstig de zonde is. We zagen in hoezeer God de zonde moet haten:
Om onze zonden werd Hij doorboord, om onze wandaden gebroken. De wandaden van ons allen liet de HEER op hem neerkomen (vers 5 en 6).

Tenslotte lazen we nog Romeinen 8:1-11, waarvan ik nu een gedeelte van vers 3 citeer (NBV):

Vanwege de zonde heeft hij zijn eigen Zoon als mens in dit zondige bestaan gestuurd; zo heeft hij in dit bestaan met de zonde afgerekend

We realiseerden ons hoe groot en diep onze zonde is. De Bijbel zegt dat we uit onszelf dood zijn! Dood door de misstappen en zonden (Efeze 2:1).
Maar wat heerlijk om dan te weten dat God in Christus met de zonde heeft afgerekend:

Hij is gestorven om een einde te maken aan de zonde, voor eens en altijd; en nu hij leeft, leeft hij voor God. Zo moet u ook uzelf zien: dood voor de zonde, maar in Christus Jezus levend voor God. (Romeinen 6:10-11 NBV)

Om stil van te worden...