Het hoogste doel van God

Ik ben weer aan het lezen in het boek Verlangen naar God van John Piper. Dat is een boek dat mij op meerdere manieren confronteert met wie God is en waarom Hij zó is zoals Hij is.

In de inleiding van dat boek bespreekt John Piper kort de opening van de Westminster Catechismus. Die begint zo:

Het hoogste doel van de mens is God verheerlijken en eeuwig van Hem genieten.

John Piper laat zien dat er hier over één doel wordt gesproken: God verheerlijken en van Hem genieten is dus één doel! Ze zijn niet tegengesteld. Het is niet het één of het ander. Nee, het hoort bij elkaar. Hij laat dat uitkomen door deze zin als volgt te veranderen:

Het hoogste doel van de mens is God verheerlijken door eeuwig van Hem te genieten.

OK, denk je dan, dat kan ik volgen, dat is mooi. Maar dan begint Piper met zijn eerste hoofdstuk, wat hij de titel Gods geluk heeft gegeven, met de volgende uitspraak:

Het hoogste doel van God is God verheerlijken en eeuwig van zichzelf genieten.

Eerlijk gezegd las ik hier de eerste keer dat ik het boek las overheen. Ik dacht dat Piper zijn eerdere uitspraak herhaalde. Maar toen ik vervolgens wat beter las dacht ik: 'Huh, het gaat hier over God!' En toen dacht ik: 'Ja, maar wacht eens even? Is dat niet heel egoïstisch van God?' En ook nu, moet ik toegeven, nu ik het boek voor de tweede keer doorlees, begon het weer te kriebelen, ja, voelde ik hier weerstand tegen opkomen. Maar John Piper heeft me (weer!) weten te overtuigen. En ik ben weer onder de indruk gekomen van wie God is en hoe Hij is.

***John Piper beseft dat zijn uitspraak prikkelt:

Dit klinkt vreemd en dat komt waarschijnlijk doordat wij vaak meer nadenken over onze plicht dan over Gods plan. En als we het hebben over Gods plan, plaatsen we maar al te vaak onszelf in het middelpunt van Gods genegenheid. We zeggen bijvoorbeeld vaak dat Gods plan de verlossing van de wereld is. Of het het redden van zondaars. Of het herstellen van de schepping. Of iets dergelijks.
Maar Gods plan van redding en verlossing is niet Gods uiteindelijke plan, er is iets wat daar bovenuit gaat. Verlossing, redding en herstel vormen niet Gods hoogste doel. Hij schenkt die met het oog op iets groters: namelijk het genoegen dat Hij schept in het verheerlijken van zichzelf. Het rotsvaste fundament van het christelijk hedonisme is niet Gods trouw aan ons, maar aan zichzelf.
Als God zich niet geheel en al wijdde aan het onderhouden, demonstreren en genieten van zijn eigen heerlijkheid, zouden wij geen spoortje van geluk in Hem kunnen vinden. Maar als Hij inderdaad al zijn soevereine macht en oneindige wijsheid inzet om volkomen van zijn eigen heerlijkheid te kunnen genieten, dan hebben we een fundament waarop we kunnen staan en waarop we ons kunnen verheugen.
Ik weet dat dat op het eerste gezicht verwarrend is. Daarom sta ik er kort afzonderlijk bij stil en keer ik aan het eind van het hoofdstuk terug naar het grotere geheel.
John Piper in Verlangen naar God, blz. 23

Vervolgens laat John Piper zien dat God een gelukkige God moet zijn, willen wij ooit werkelijk gelukkig worden. En Piper stelt dan dat Gods soevereiniteit het fundament van zowel Gods geluk als dat van ons is. Gods soevereiniteit wil zeggen dat God het recht en de macht heeft om alles te doen wat Hem geluk brengt. Dat lees je bijvoorbeeld in Psalm 115:3 waar staat: 'Onze God is in de hemel, Hij doet al wat Hem behaagt.' John Piper zegt hierover:

Stel je voor dat de God die de wereld bestuurt, niet gelukkig zou zijn. Dat God last zou hebben van mopperbuien, chagrijnigheid en neerslachtigheid, als een grote boeman. Dat God teleurgesteld en wanhopig en somber en triest en ontevreden en moedeloos zou zijn. Zouden we dan samen met David kunnen zeggen: 'O God, Gij zijt mijn God! ik zoek U in de dageraad; mijn ziel dorst naar U; mijn vlees verlangt naar U, in een land, dor en mat, zonder water' (Psalm 63:2)?
(...) Als God niet soeverein was, als de wereld die Hij heeft gemaakt Hem uit handen was geglipt en zijn plan keer op keer doorkruist werd, dan zou Hij niet gelukkig zijn.
John Piper in Verlangen naar God, blz. 24

En dus zouden wij ook nooit werkelijk gelukkig kunnen worden als God niet soeverein is. Er hangt dus heel wat van Gods soevereiniteit af. Daarom moeten we de Bijbel er bij openslaan om te zien of dit werkelijk zo is. Pas daarna kunnen we verder met het antwoord op de vraag waarom inderdaad Gods hoogste doel is dat Hij zichzelf verheerlijkt en eeuwig van zichzelf geniet. Dat doe ik in een aantal volgende posts. Wordt dus vervolgd.