Een gesprek met de Dood op Goede Vrijdag

Chisten:

Hallo Dood, mijn oude vijand. Mijn oude slavendrijver. Ben je hier gekomen om weer tegen me te praten? Om me weer angst aan te jagen?

Ik ben niet wie je denkt. Ik ben niet degene tegen wie je eens praatte. Er is iets gebeurd. Laat me je een vraag stellen, Dood.

Waar is je prikkel?

De Dood, snerend:

Mijn prikkel is jouw zonde.

Christen:

Dat weet ik, Dood. Maar dat vroeg ik je niet. Ik vroeg: waar is je prikkel? Ik weet wat het is, maar vertel me eens waar het is.

Waarom aarzel je, Dood? Waarom kijk je nu weg? Waarom draai je je om, om weg te gaan? Wacht, Dood, je hebt mijn vraag niet beantwoord. Waar is je prikkel?

Waar is mijn zonde?

Wat? Heb je geen antwoord? Maar Dood, waarom heb je geen antwoord? Hoe kun je me angst aanjagen als je geen antwoord hebt?

O Dood, ik zal je het antwoord geven. Waar is jouw prikkel? Waar is mijn zonde? Het hangt aan dat hout. God maakte Christus tot zonde, mijn zonde. Toen Hij stierf was de straf op mijn zonde betaald. De kracht ervan was gebroken. Ik draag het niet meer.

Vaarwel, Dood. Je hoeft hier niet meer te verschijnen om mij bang te maken. God zal je vertellen wanneer je de volgende keer moet komen. En als je komt, dan zul je Zijn dienaar zijn. Wat mij betreft, je zult geen prikkel meer hebben.

Dood, waar is uw overwinning?
Dood, waar is uw prikkel?
De prikkel van de dood is de zonde en de kracht van de zonde is de wet.
Maar God zij dank, die ons de overwinning geeft door onze Here Jezus Christus.
(1 Korinthe 15:55-57)

John Piper gisteren op zijn blog.