Bevindelijkheid en heiliging? In Christus!

Afgelopen zaterdag stond er in het ND een openhartig interview met Ad de Bruijne. Dat interview valt meteen met de deur in huis:

Hij [De Bruijne] is 'in Christus' en daarom zwalkt hij niet alle kanten op. Maar hij kan wel zwaar aan het leven tillen. Ad de Bruijne is een zelfbewust en een bescheiden mens tegelijk. Met een bevindelijke trek.

Zowel dat eerste - dat hij 'in Christus' is als dat laatste - die bevindelijke trek - trof mij.

Om met dat laatste te beginnen: in het interview wordt duidelijk wat De Bruijne met bevindelijkheid bedoelt:

Of ik bevindelijk ben? Misschien wel. De christelijk-gereformeerde achtergrond van mijn vader speelt wellicht mee. Ik heb een subjectieve trek. Dat weet ik. Geloof is ook aanspraak op het hart.

Ik herken me hierin, in zoverre dat ook een van mijn ouders (namelijk mijn moeder) een christelijk-gereformeerde achtergrond had. Mede daardoor heb ik altijd gezegd dat geloven niet alleen iets verstandelijks is. Je gelooft niet alleen met je hoofd, maar ook en juist met je hart. Dat betekent niet dat het alleen maar gaat om het gevoel, maar je gevoel hoort er wel helemaal bij. Het gaat om je hele wezen. Dat is voor mij bevindelijkheid. Zoals De Bruijne het zegt: 'Geen bevindelijkheid waardoor je heel diep in jezelf gaat wroeten. Maar het moet in je leven wel allemaal echt zijn, en warm, en hartelijk.'

Wat betreft het 'in Christus' zijn viel me op dat De Bruijne ontdekte dat ook het proces van de heiliging 'in Christus' gebeurt:

Ik ontdekte dat ook de heiliging van mijn leven 'in Christus' gebeurt. Niet: Hij verlost je van je zonden, en nu moet jij met hulp van de Geest dankbaar gaan leven. Nee, ook de heiliging is Christus' zaak. Het nieuwe leven ís er al, en het is van mij.

Precies die ontdekking heb ik zelf mogen doen door wat ik las bij John Piper in zijn boek Toekomstige Genade. Het interview gaat verder:

Christus werd een persoon voor De Bruijne, vertelt hij. Iemand met wie je een relatie kunt hebben. Het stempelt zijn leven en zijn denken. "Ik heb mijn anker in Christus. Niet in de dogmatiek, niet in de gereformeerde subcultuur. ..."

Christus is dus Iemand met wie je een relatie kunt hebben. Het draait in het geloof om Hem. Hier zie je dat het 'in Christus' zijn niet alleen maar een status is. Het is dus niet een statisch maar een dynamisch gebeuren, want je hebt een relatie met Hem. Hij gaat met jou om en jij gaat met Hem om. In die relatie ervaar je Hem, ondervind je zijn liefde en goedheid, word je in je denken gevormd, groei je naar Hem toe, en ga je steeds meer op Hem lijken.

Echte bevindelijkheid en heiliging hebben dus alles met elkaar te maken. Pas 'in Christus' worden ze werkelijkheid.

Ps. Ook Arjan Gelderblom heeft over het interview met De Bruijne geschreven. Het lezen waard!